Piet stamt nog uit de tijd dat er urenlang dia’s werden bekeken tijdens de reünies in Middelburg. Piet: ‘Dat was een fantastisch sfeertje. In het donker, het geluid van dat apparaat en dan flikkerde er weer zo’n bak naar beneden.’ Dertig jaar later maakt hij nauwelijks foto’s meer, maar reisverhalen heeft hij meer dan genoeg.
De eerste keer Avanta staat in Piets’ geheugen gegrift: 1 juni 1992. Met reisleider Adrie naar de Noordkaap. Vanaf toen volgde de ene na de andere reis: ‘Parijs, Hongarije, wintersport, Egypte en Israël.’
Het onbekende avontuur trekt als een magneet aan Piet. In 1995 leidt hij zijn eerste reis. ‘Het was een geweldige reis naar Zuid-Noorwegen, maar de nacht ervoor heb ik niet geslapen,’ vertelt hij. ‘Ik vond het hartstikke spannend en met 24 deelnemers was het meteen een vuurdoop. We hadden elke keer een compleet weiland nodig voor de tenten en ik moest voor een hele berg mensen koken. Op de eerste dag al gooide iemand 20 liter diesel in de VW-bus in plaats van benzine. Één deelnemer was chauffeur bij het leger en zei: ‘nu gewoon benzine erin en dan doorrijden, dat doen wij ook zo vaak.’ Haha, bij die oude busjes kon dat blijkbaar. Ik heb aan deze reis vrienden overgehouden die nog regelmatig zie.’
‘Ik hou van kamperen, van dat simpele. Dat je met niks wat leuks kan doen. Luxe is voor een keertje leuk, maar dat is niet het echte reizen. Ik geniet van de ontmoetingen met locals. In Macedonië stonden we op een veldje van een boer. We konden elkaar niet verstaan, maar even later zaten we bij hem op de koffie. En op Sardinië ontmoetten we een oude man die Nederlands kon omdat hij jarenlang in Maastricht had gewerkt. Hij begeleidde ons naar een dorpsweitje en daar mochten we onze tenten opzetten. Zulke dingen zijn onbetaalbaar.’
Wat heb je zien veranderen in die 30 jaar?
‘Vroeger had niemand een mobiel en dook iedereen een telefooncel in als je die tegenkwam. Als je met meerdere busjes reed, raakte je elkaar weleens kwijt. Door naar Avanta te bellen werd je weer aan elkaar verbonden. Tijdens verre reizen moest je om de drie dagen naar Avanta bellen om te vragen of er niks ernstigs was gebeurd met het thuisfront. Later doken mensen een internetcafé in om even contact te hebben met familie.
Vroeger reisden we met landkaarten en boekjes en vroegen de weg aan locals. Ik neem nog altijd landkaarten mee trouwens.
En sommigen vinden dat de deelnemers kritischer zijn geworden, maar ik vind het wel meevallen.’
Wat is het grootste verschil met nu?
‘Die digitale toestanden hebben veel voordelen, maar vroeger was het reizen wel een stukje avontuurlijker door het gebrek aan communicatie. Je had meer contact met locals omdat je vaker de weg moest vragen. Ik was eens met Adrie in Syrië. Als je daar de weg ging vragen, zat je 10 minuten later op de thee.
Tegenwoordig willen deelnemers meer weten waar ze aan toe zijn. In de tijd dat ik deelnemer was, ging je gewoon achterin het busje zitten en je zag wel wat er ging gebeuren.’
Wat voor soort reisleider ben jij?
‘Ik probeer relaxed te zijn en niet overal een punt van te maken. Ik maak een planning waar meestal niks van terecht komt en ik vergeet weleens wat, bijvoorbeeld om een bepaald ingrediënt aan het eten toe te voegen.
Als reisleider moet je aanvoelen wat er speelt en waar een groep behoefte aan heeft. Daarbij moet je goed kunnen improviseren.’
Wanneer moest je maximaal improviseren?
‘Toen in Vietnam bleek dat het ons drie dagen zou kosten als we een visum wilden voor Laos. Ik heb toen in overleg met de groep besloten om in Vietnam te blijven. Dan moet je snel schakelen, je boekje erbij pakken en een plan maken. Maar iedereen vond het leuk, mensen snappen wel dat een reis anders dan gepland kan verlopen.
Daarnaast heb ik ook al verschillende keren meegemaakt dat een deelnemer vreselijke heimwee had. Dan moet je op stel en sprong regelen dat iemand naar huis kan.’
Welke ontmoeting zal je altijd bijblijven?
‘In Phnom Penh ontmoetten we een bejaard Nederlands echtpaar die daar voor OM werkten. Dat was erg indrukwekkend.’
Wat is jouw bagagetip?
‘Ik wil me concentreren op het reizen leiden en zelf kleding wassen vind ik nogal geklungel. Dus in een derdewereld land breng ik mijn was naar een laundry, dan help je de mensen daar ook nog een beetje. Sommige mensen gaan op reis en dan mag er ineens geen geld meer uitgegeven worden. Dat snap ik niet.’
Wat heb je geleerd van al die reizen?
‘Dat alles nogal betrekkelijk is en dat wij het heel goed hebben in dit land. Als je in Myanmar of Cambodja bent en mensen ziet die moeten sappelen voor een boterhammetje. Dan vraag je je echt af waar we ons in Nederland zo druk om maken. Zelf word je er ook weer zo in meegezogen, maar toch blijven bepaalde ervaringen je altijd bij en leer je om je zegeningen te tellen.’
Volgens landenverzamelaars is Libië jouw zeldzaamste land..
‘Ja dat was geweldig. Kadaffi was toen nog aan de macht. Drie gidsen met terreinwagens loodsten ons door de woestijn. Dan was de ene auto kapot, dan weer een lekke band bij de andere. In een dorpje gingen we onderdelen halen, maar op een gegeven moment had de gids ruzie met het hele dorp, haha! Het was heel bijzonder, ook qua natuur. Dit was wel één van de ruigste bestemmingen. Maar ook Patagonië, de pampas van Argentinië en delen van Namibië waren ruig en ongerept.’
Wat is je meest bijzondere reiservaring?
‘Dat vind ik heel moeilijk kiezen, maar in Cambodja gingen we naar de killing fields en de plekken waar mensen geïndoctrineerd werden met het gedachtegoed van Pol Pot. Dat vond ik één van de indrukwekkendste dingen die ik gezien heb. De hele filosofie die daarachter zit, daar kun je met je verstand niet bij.’
Wat is je slechtste reiservaring?
‘Mensen die de groepssfeer verzieken en die altijd tegen je in gaan.’
Heb je een favoriet land?
‘Italië vind ik heel leuk. Je kunt hier goed kamperen en lekker eten. Ierland is ook geweldig en eigenlijk alle Britse eilanden. Heel Zuid-Oost Azië en met name Vietnam vind ik heel leuk om doorheen te reizen.’
Wat is je beste tip voor een beginnende Avanta reisleider?
‘Luisteren en aanvoelen wat er gebeurt in de groep. En vooral jezelf zijn. Probeer niet teveel een ander te kopiëren. Doe je eigen ding, binnen de kaders van Avanta. En soms moet je een beetje meebewegen en zorgen dat het leuk blijft. Toen het in Noorwegen dagenlang regende ging ik naar het zwembad met de hele groep. Daarna was iedereen opgewarmd, schoon en hongerig, ideaal! Haha.’
De vraag over de mooiste Avantareis kan Piet niet beantwoorden. ‘Het is maar waar je naar kijkt, ik ben nog nooit ergens geweest waar het niks was. Echt alle reizen waren mooi.’ Voorlopig gaat Piet dan ook nog graag verder met reizen. ‘Maar’, zegt hij, ‘ik wil wel op tijd vertrekken. Ze moeten het jammer vinden dat ik weg ga en niet dat ze er blij mee zijn. Ik denk dat als mijn gezondheid het toelaat dat ik doorga tot mijn 60e. Maar als ik daarna nog fit ben, stel ik het misschien wel weer bij.’
Tja, dat laatste hopen wij dan maar. Want Avanta zonder Piet, dat kan echt niet!
Nog meer over Piet lees je op zijn profiel
foto: Piet met zijn groep op Cyprus in oktober 2025
