“De zon was aan het ondergaan, dus tijd om een slaapplek te zoeken. Geen kampeerplek, want we hadden geen tenten bij ons. In Marokko kun je vaak wel bij mensen terecht, de gastvrijheid is namelijk erg groot, daar kunnen wij nog iets van leren! Om een slaapplek in een stad te zoeken bij lokale mensen is lastig, ze wijzen dan vaak naar een hostel. We hadden inmiddels wel door dat als we zeiden dat we onze eigen spullen bij hadden, er dan veel meer kon.
Een gastvrije zakenman
We waren net met z’n tweeën uitgestapt om te vragen of iemand ergens een slaapplek voor ons wist, toen er een man met zijn auto naast ons stopte. Hij begon in het Frans tegen ons te spreken, maar na een paar zinnen bleek dat hij ook Engels kon. Hij verwees ons in eerste instantie naar een hostel, maar daar kwam onze ‘bijna magische’ zin dat we onze eigen spullen bij hadden. We zagen hem denken. Hij zei ‘stap in, dan laat ik je wat zien’. Na letterlijk 100 meter gereden te hebben stopte de man en stapten we uit om met hem een steegje in te lopen. Hij had ons verteld dat we naar zijn huis gingen. Hij had twee huizen en woonde niet in het huis dat hij ons nu ging laten zien. Zijn dochter bracht de sleutel, de deur ging open en wat er achter de deur zat hadden we niet verwacht. Het leek wel een museum. Aan de muren hing van alles; sierdeuren, tapijten en nog veel meer. We kregen een rondleiding door het onwijs grote huis, we zijn zeker door een stuk of twaalf kamers heen gegaan en als laatste kregen we het dakterras te zien. Wat een mooie locatie om te mogen slapen! Als klap op de vuurpijl zei de man dat hij voor ons couscous zou koken. Het beloofde een mooie en gezellige avond te gaan worden.
Thee, couscous en waterpijp
Terug naar de auto’s om de rest van de groep te halen. Wat zijn we deze man dankbaar geweest voor wat hij ons aangeboden heeft. En wat een spullen stonden er in het huis toen we de tijd hadden om er rustig doorheen te lopen. We hebben eerst gezellig met onze gastheer een kopje Marokkaanse thee gedronken. Een paar uurtjes later zaten we van twee heerlijke, vers klaargemaakte schalen couscous te eten. Zonder bestek natuurlijk en allemaal van dezelfde schaal. En als kers op de taart bood hij ons aan om samen een shisha (waterpijp) te roken. Hij vertelde ons verhalen over de zaken die hij deed, hij bleek een zakenman te zijn die handelde in wand- en vloerkleden. Daarnaast had hij een restaurant. Alle spullen die in het huis hingen had hij gekregen door ruilhandel of als gift van andere handelaren. De wandkleden boven vormden de handelsvoorraad. Met een goed gevulde maag hebben we daarna op het dakterras genoten van de sterrenhemel.
Twee spijkerbroeken en een paar gympen
De zakenman vertelde dat als we een mooi kleed zagen, we het de volgende ochtend tegen hem moesten zeggen, dan zouden we zaken doen 😉 Na een heerlijk ontbijtje ging de ‘handel’ beginnen. Hij wilde voor de kleden spullen hebben en dan zou dat op de prijs in mindering worden gebracht Uiteindelijk vertrokken we met een aantal vloer- en wandkleden, in ruil voor twee spijkerbroeken, een paar gympen en nog wat geld, maar dan hadden we toch wel een paar hele mooie handgemaakte kleden!”
Met dank aan reisleider Hans Blok voor het verhaal, en deelneemster Rieneke voor de foto’s.