Fotografe Irmgard ging met Avanta naar IJsland. In deze blog leren we haar beter kennen én deelt ze haar mooiste foto’s en beste tips.
Wie is Irmgard?
‘Ik ben 29 jaar en ik kom uit het mooie Twentse Rijssen. Toen ik op mijn 10e voor het eerst ver weg ging op vakantie, werd het reiszaadje geplant en die is in de loop der jaren verder ontkiemt.
Wanneer je me vraagt ‘waar kun je jou voor wakker maken?’ (wat overigens niet het beste idee is;-)) zou ik zeggen: voor een vliegticket naar Canada of Amerika. Mijn hart gaat sneller kloppen van avontuur, nieuwe culturen leren kennen en connecten met mensen. Naast mijn vaste baan in de schoenenwereld, ligt mijn passie bij fotografie en reizen.’
Waarom wilde je fotograaf worden?
‘Mijn interesse is geleidelijk gegroeid doordat mijn zus zich bezighield met fotografie. Tijdens een stage in Canada, wilde ik alles in woord en beeld vastleggen en merkte ik hoeveel plezier ik eruit haalde. Ik begon voorzichtig met shoots van vriendinnen en mensen uit mijn omgeving. Tijdens het Sunfield Academy Programma kwam ik erachter dat mijn passie ligt bij het creëren van krachtige, intieme portretten met een verhaal. Sinds 2021 mag ik me officieel fotograaf noemen met een eigen bedrijf als portretfotograaf!’
Hoe zou je jouw fotografie stijl omschrijven?
‘Waar ik eerst van alles en nog wat fotografeerde, ben ik de laatste jaren meer gespecialiseerd in (studio) portretfotografie.
In een intieme setting maak ik krachtige portretten waarin authenticiteit, kwetsbaarheid en puurheid de kernwoorden vormen. Bij mij geen ‘kunstgrepen’ maar het leven zoals het is, vormgegeven in een kleurzetting die is geïnspireerd op 17e-eeuwse schilders zoals Rembrandt en Vermeer.
Het liefst ga ik los met zwart/wit omdat dit het karakteristieke van iemands gezicht nog sterker naar voren laat komen. Het werken met studiolicht geeft me de volledige regie over het beeld qua lay-out, zodat ik me enkel nog hoef te focussen op het verbinden met de persoon voor mijn lens. Dit resulteert in portretten die raken. Ik kan het beste verbinden als ik 1-op-1 ben en iemand zo zijn door God gegeven schoonheid en verhaal kan laten omarmen.’
Waar let jij op tijdens het fotograferen en wat zijn jouw belangrijkste tips voor andere reizigers die mooie foto’s willen maken?
‘Bij het maken van foto’s let ik als eerste op licht en daarna op compositie. Welk verhaal wil ik vertellen? Voor portretfoto’s is dat het verhaal van de persoon, op reis is dat het verhaal van het land.
Je kunt een mooie locatie hebben, maar als het licht niet goed is en je geen goede compositie kunt vormgeven, wordt het beeld veel minder krachtig.
Op reis ben je geneigd om ‘snel’ foto’s te maken maar toch wil ik je uitdagen om je tijd te nemen. In IJsland stond ik bijvoorbeeld bij een kolonie papegaaiduikers. Doordat ik rustig ging zitten, kon ik de omgeving in me opnemen, het licht lezen en mijn instellingen bepalen. Door die rust heb ik de foto’s kunnen maken die ik wil. Weet hoe de belichtingsdriehoek werkt en probeer je oog te trainen om de compositieregels te herkennen en mooi licht te zien.
Het is altijd leuk om te spelen met doorkijkjes, leading lines van een weg of te gaan voor een iets minder voor de hand liggende hoek.
Je hoeft geen dure camera te hebben of veel verschillende lenzen. Met je telefoon kun je tegenwoordig ook goede foto’s maken als je let op licht en compositie. Al de foto’s in deze blog zijn gemaakt met één camera (Nikon D750) en één lens (Nikkor 85 1.8). Beperk je jezelf dan niet? Op een bepaalde manier wel, maar je wordt er wel lekker creatief door. Wil je wat meer next level gaan? Een 35 mm of 24-70 zijn geweldige lenzen voor reisfotografie.’
Waarom wilde je graag naar IJsland?
‘Tijdens mijn verblijf in Canada kwam ik een Nederlander tegen die zei: “Meid, als je dit prachtig vindt, moet je echt naar IJsland. Daar kun je qua ongerepte natuur helemaal je hart ophalen als reiziger en fotograaf.” Ik besloot de sprong te wagen en boekte de trip. En wow, ik heb mezelf leren uitdagen als natuurfotograaf en kon helemaal los. Wat een prachtig land, waar je je echt nog ‘alleen’ kunt wanen en je binnen een uur van ruige kust naar sneeuw en ‘maanlandschappen’ kunt gaan.
Hieronder deel ik een aantal van mijn favoriete foto’s. Het is een combinatie van mijn passie portretfotografie en natuur/reisfotografie. Het zijn niet allemaal ‘perfecte’ foto’s, maar ze nemen me terug naar de schoonheid van het land, de ruigheid, de afwisseling en de (jolige) momenten als groep.’
Ik wilde heel graag papegaaiduikers zien in IJsland. Een van de resultaten is deze foto waarbij een papegaaiduiker een poging doet om weg te vliegen. Een prachtig onscherpteverloop met de grootste focus op de kop van de vogel. Met tranen in m’n ogen zat ik de foto’s te maken, zo’n bijzonder moment vond ik ‘t!
Tijdens een roadtrip zit je veel in de auto om van A naar B te rijden. Terwijl ik achterin zat, viel me de buitenspiegel opeens op met daarin de auto van de groep die achter ons reed. De kracht van de plaat zit m in de wazige voorgrond en de scherpte van de auto in de spiegel. Deze knalt eruit doordat dit het lichtere gedeelte van de foto is. Een foto die symbool staat voor het onderweg zijn naar het nieuwe avontuur wat wacht.
Wat te doen als je ergens een mogelijke slaapplek ziet maar er zo 1, 2, 3 niet bij kunt komen? Dan ga je vol gas de sneeuw in. Leuk bedacht, maar helaas kwam de voorste auto hierdoor vast te zitten. Vanuit mijn eigen auto zag ik het gebeuren en kon ik niet anders dan dit vastleggen met de camera. Qua compositie niet de sterkste foto maar de herinnering is goud waard.
Deze foto is een van mijn favorieten. De dreigende lucht, de prachtige reflectie in ’t water en ook de subtiele voorgrond van de kade maken het een sterke foto. Het gaf mij gelijk Free Willy vibes. Extra leuk is dat we een paar dagen later met deze boot onze whale watching tour gingen doen.
Deze foto maakt me super blij. Het licht op de golven, de wolken die de besneeuwde bergtoppen deels bedekken en een boot in het fjord, op zoek naar walvissen. Het gevoel alsof je in een andere wereld zit. Ook was het een prachtige dag waarop we meerdere keren geluk hadden.
Het prachtige avondlicht op rotsen, het subtiele witte huisje middenin, de leading lines van de weg en de scherpte die steeds meer in het beeld komt naarmate je meer naar het centrale punt van de foto gaat. Het klopte allemaal! Dit was het uitzicht van onze eerste kampeerplek en het beloofde veel voor de rest van de reis.
Rust, eenvoud, de zwarte rots op de voorgrond, de besneeuwde berg en verder niks anders dan lucht. Een sereen beeld wat de rust oproept die ik telkens weer in dit prachtige land heb mogen ervaren.
Het tegenlicht dat ervoor zorgt dat er een prachtig lagenspel in de foto ontstaat en een silhouet maakt van de persoon die net om de berg heenloopt. Het geeft een hele gave sfeer aan de foto.
Het samenspel van de kleuren, Job die met zijn drone bezig is en de ruigheid van de achtergrond maken het een toffe plaat. De scherpte ligt volledig op Job en door de lichtere huid springt hij er ook genoeg uit. Het geheel klopt prachtig voor mijn gevoel.
Nadat ik de waterval al van vooraf had gefotografeerd, besloot ik om het wat hogerop te zoeken en een andere hoek te proberen. De vliegende vogels, het subtiele blauw in de lucht en het vallende water geven een dynamisch beeld. Je oog wordt door de onscherpe voorgrond automatisch naar de waterval getrokken.
Wachten totdat er niemand verder voor staat, je reisgenootje ietwat regisseren en de instellingen zo aanpassen dat het net een deken van water is op de achtergrond en er een onscherpe voorgrond werd gecreëerd. Het licht viel fantastisch op haar gezicht waardoor ze mooi opvalt in het geheel. Deze foto heeft zoveel waar mijn hart sneller van gaat kloppen.
De scherpe kustlijn, de kleur van het water, de onscherpe klif op de voorgrond en de bruisende golven op het zwarte strand. Deze foto vangt veel van wat IJsland zo uniek maakt. Doordat er mooi is gespeeld met scherptediepte heeft het beeld een dynamisch karakter waar je naar blijft kijken.
Wat deze foto krachtig maakt, is het verhaal wat verteld wordt. De groep met de rugzakken op de rug, kijkend hoe dicht we bij de gletcher kunnen komen. Een spontane hike was het gevolg.
Hoewel deze foto qua compositie niet perfect is, vind ik hem wel super leuk. Waarom? Omdat het de sfeer weergeeft die er in de groep was. Gezelligheid, ruimte voor mooie gesprekken en kampvuurtjes op de mooiste plekken.
Terwijl we ons een weg baanden over mooie haarspeldbochten, begon de lucht dicht te trekken. Een prachtig schouwspel van licht en donker, met ook nog eens prachtige belijningen.
Meer zien van Irmgard: Speechless Photography
