Leander

Een aardrijkskunde docent ziet veel van de wereld in boeken en op kaarten en dit vind ik uiteraard woest interessant. Maar je leert andere landen pas echt kennen als je ze ook zelf bezocht hebt (zie quote). De interesse voor het reizen is gewekt tijdens mijn studie. Voor de studie moesten we op studiereis naar Berlijn en Marokko, uiteraard vond ik dit niet erg. Een studiegenoot en ik besloten dat die paar reizen met de opleiding veel te weinig waren en zijn begonnen om met z’n tweeën te gaan reizen. Met mijn studiegenoot ga ik slechts 1x per jaar weg, dus ik moest nog iets bedenken om mijn grote behoefte aan reizen te stillen. Zo ben ik bij Avanta terecht gekomen en dit beviel enorm.

Het avontuurlijke karakter van Avanta spreekt me erg aan. ‘s Morgens nog niet weten waar je ‘s avonds zal slapen, ineens bij een local uitgenodigd worden, maar ook de groep die zich in een dag of 2 tot een hechte groep vormt vind ik typisch Avanta. Ik hou ervan om actieve dingen te doen op reis. Wandelen, kajakken, snorkelen en dat soort dingen, maar ook relaxen is belangrijk. Dus een halve dag aan het strand moet kunnen. Klein voorbeeldje van een geslaagde vakantiedag: in Cuba in de ochtend lopend naar de “comandancia de la plata” (een schuilplaats van Fidel Castro in het tropisch regenwoud). ‘s Middags de zwemspullen pakken en naar de rivier lopen en daar met de locals in de rivier liggen. Een stuk cultuur hoort er natuurlijk ook bij. Lekker lokaal uit eten, rondslenteren in een oud stadje en het bezoeken van een oude kerk. Maar de echte cultuur zit hem in de lokale bevolking en hun gewoonten, voedsel en feesten.

Het christelijke karakter van Avanta komt voor mij terug in de mooie gesprekken die ontstaan rond het kampvuur. Omdat je met verschillende mensen vanuit verschillende achtergronden samen bent is dit vaak aanleiding tot een goed gesprek. Ook het bezoeken van een kerk wanneer dit mogelijk is vind ik een mooie ervaring. Ook al begrijp je niet veel van de dienst, toch is het altijd mooi en fijn om dit mee te maken.

In Oman stonden we ergens aan de kust en ineens komt er een auto op ons afgereden en de reisleider had een praatje met de bestuurder. We werden vervolgens uitgenodigd voor het eten. De man had een vishandel, er stond dus vis op het menu. We reden naar een hutje in de woestijn waar op het gemak een vuurtje werd gemaakt en daarna het eten werd klaargemaakt. Na een tijdje moest er eerst koffiegedronken worden en na de koffie ging de voorbereiding van de maaltijd weer rustig door. Voordat we eenmaal aan het eten waren was het een paar uur later, maar ondanks dat ze slecht Engels konden was het een erg gezellige avond en het eten was heerlijk. Op een goeie 2e plaats staat snorkelen met zeeschildpadden in Oman. Op de 3e plaats een dagtrip naar Transnistrië (een niet erkend ministaatje waar de tijd lijkt stil te staan).