De KKH, oftewel de Karakoram Highway. Bij het horen van die naam gaan de ogen van veel avontuurlijke reizigers glimmen! Reizen over deze hoogstgelegen internationale weg ter wereld is dan ook een waar avontuur. Over deze oude Zijderoute worstelen kleurige en rijkversierde vrachtwagens zich langzaam omhoog. De uitzichten op gletsjers en bergpassen zijn duizelingwekkend en adembenemend. Hopelijk gooien de zomerregens geen roet in het eten, want dan bestaat de kans dat modderstromen en aardverschuivingen de weg blokkeren.
Het plan is om via deze beroemde en beruchte weg naar de Hunzavallei te reizen. Die ligt in het uiterste noorden van Pakistan en is genoemd naar de Hunzarivier. Omringd door met eeuwige sneeuw bedekte bergtoppen leven hier al eeuwenlang verschillende etnische minderheden, die ook lang hun eigen zelfstandige staatjes hadden. De Hunzakuts, zoals de inwoners van de vallei genoemd worden, beschouwen zichzelf niet als Pakistani’s, en zien mensen uit andere delen van Pakistan als vreemdelingen. Gezien de geïsoleerde ligging van deze buitengewoon mooie vallei is dat niet verbazingwekkend. Eeuwenlang was Hunza alleen te voet bereikbaar, totdat de aanleg van de KKH dit gebied ontsloten heeft. Zoals je je kunt voorstellen, zijn grote delen nog steeds heel geïsoleerd. Te voet hopen we hier meer van te gaan verkennen.
Vergeleken met de omliggende gebieden is het hier erg groen en vruchtbaar met terrassen waar maïs, graan en ontelbare abrikoos-, perzik- en appelbomen groeien. De mensen hier behoren tot de gezondste bevolkingsgroepen ter wereld en dat zou onder meer komen doordat ze zoveel abrikozen eten… De Hunzakuters behoren overigens tot een vrij liberale tak van de islam. De vrouwen hebben hier voor moslimbegrippen een vrij leven, zeker als je het vergelijkt met het leven van andere vrouwen in het conservatieve Pakistan.
Ondanks het reisadvies voor Pakistan als geheel (een erg groot land met 200 miljoen inwoners) staat de streek die wij hopen te bezoeken niet alleen bekend als de mooiste maar ook de meest vredelievende streek van het land. De Hunzavallei begint langzamerhand wat bekender te raken onder reizigers.
Maar we zouden bijna Zuidwest-China vergeten. Hoe anders is het in het drukke stadje Kashgar in Xinjiang. Hier heerst een bedrijvigheid die aan het Midden-Oosten doet denken, we horen er Turks en andere talen. De stad ligt te midden van boomgaarden, waar talloze beekjes doorheen stromen. Hier gaan we wandelen en fietsen om zo het gebied nog beter te ‘proeven’ en in contact te komen met de bewoners.
De bewoners van Xinjiang zijn qua ras, geloof en cultuur een geheel eigen volk. Dat geldt met name voor de Oeigoeren, de blonde Kazachen en andere minderheden in deze regio. Al deze onderdrukte volken zijn een blok aan het been van China, dat ze geen kans geeft om hun onafhankelijkheid terug te krijgen maar probeert hen op te voeden tot standaard-Chinezen.
Voor zowel Zuidwest-China als de Hunza-vallei geldt dat het gebieden zijn die je moet ‘beleven’. Het is hoe dan ook geen standaardreisje!
De bijkomende kosten zijn bedoel voor vervoer, maaltijden en overnachtingen.
Voor China is op dit moment (tot 1 dec 2024) geen visum vereist. Voor Pakistan heb je een visum (ETA) nodig.
